Over clubliefde gesproken
70 jaar UDI’19

Elk jaar worden in de maand november de jubilarissen van onze vereniging in het zonnetje gezet. Dit zijn altijd heel bijzondere en gezellige momenten, waarop veel UDI-leden naar het clubhuis komen om de jubilarissen de hand te schudden. Vanwege Corona kan dit alles dit jaar natuurlijk niet plaatsvinden. Toch willen we in dit artikel twee mensen speciaal belichten, omdat zij beiden maar liefst 70 jaar lid zijn van onze vereniging.  Het betreft Rinus Goossens en Harrie van de Burgt. Beide heren zijn in 1950 lid geworden van UDI’19 en hebben dus heel wat meegemaakt van de geschiedenis van onze vereniging. In dit artikel  stellen we beide mannen nader aan u voor:

Rinus Goossens (85 jaar)

Rinus werd geboren in Uden, maar bezocht na de Lagere School de MULO in Veghel, waar hij in de kost kwam bij zijn oom. In Veghel kwam hij in 1948 in contact met Blauw Geel. De Veghelse vereniging had een jeugdteam dat graag wilde voetballen tegen leerlingen van de MULO. Omdat Rinus daardoor niet naar de Franse bijles hoefde, deed hij graag mee. Hij nam als keeper plaats in het doel en deed het zo goed dat hij gevraagd werd om bij de Blauw Geel-jeugd te komen. Dat geschiedde, maar toen Rinus in 1950 zijn MULO-diploma op zak had, toog hij weer snel naar het ouderlijk huis in Uden. Daar voetbalde hij op diverse veldjes met vrienden als Luc Boonaerts, Jan Spierings en Martien van de Beurcht. Zij speelden al bij UDI en haalden Rinus over om ook lid te worden van hun club.

Rinus kwam in 1952, als 17 jarige, in de selectie terecht, maar keepte meestal zijn wedstrijden in het 2^e team. Een enkele maal werd hij opgeroepen, als invaller voor het 1^e, dat toentertijd in de 4^e klasse speelde. Rinus mocht in zijn voetballoopbaan menig kampioenschap vieren en dat waren voor hem echte hoogtepunten. In de jaren 70 later besloot Rinus zich aan te melden voor een scheidsrechtercursus en dat was het begin van een mooie carrière. Hij floot niet alleen, maar nam ook plaats in diverse commissies van de KNVB. Voor al zijn verdiensten werd Rinus in 1998 door de KNVB onderscheiden met de Gouden Speld. In Uden maakte hij deel uit van het Bestuur van de BZA, het Bedrijfs ZomerAvond-voetbal, dat in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw erg populair was in Uden. Rinus was en is een echte Oranje-supporter en is daarom al heel lang lid van de Club van Oranje. Daarmee bezocht hij vele interlands in ons land, maar ook in het buitenland.

Ondertussen bleef Rinus zelf ook actief als voetballer en nog steeds speelt Rinus zijn wedstrijdjes met de walking footballers en dat op die leeftijd !! Tijdens de 3^e helft heeft hij nog vaak het hoogste woord. Natuurlijk is hij ook te vinden als supporter bij de thuiswedstrijden van ons 1^e team en geniet hij van de gesprekken langs de lijn of in ons clubhuis na afloop. Een hoogtepunt bij UDI vormt ongetwijfeld de viering van het 100 jarig bestaan van de club. Hij genoot daarbij vooral van het weerzien met vele oud-voetballers.

Harrie van de Burgt (81 jaar)

Harrie werd geboren als oudste zoon van Jan en Nellie van de Burgt. Zij bestierden een kruidenierszaak aan de Volkelseweg. Later breidde het gezin zich uit met nog 9 broers en zussen. Achter het ouderlijk huis lag een mooi veldje ( nu bevindt zich daar het stadion van De Keien) waar de Udense jeugd in die tijd graag een balletje wilde trappen. Vader Jan had de beschikking over een echte leren bal, dus als Harrie met de bal naar het veld kwam werd hij met gejuich ontvangen. Hij speelde er samen met jongens als Dorus Hoefs en Iefke van Dalen. Onvergetelijk waren de wedstrijdjes, die daar gespeeld werden tegen de Udense Boys, de andere Udense voetbalvereniging uit die perode. In 1950 meldde Harrie zich aan bij UDI’19 en moest daarvoor een pasfoto overleggen. Dit was voor veel kinderen een probleem, omdat de meeste gezinnen het in die tijd niet zo breed hadden. Bij Scheepens-Frunt werd een pasfoto gemaakt, waarbij Harrie vermeldde dat dit op kosten van UDI was. Dit was niet zo, maar Harrie heeft de rekening nooit gezien. Harrie doorliep de UDI-jeugd vanaf het enige C-team, naar het enige B-team en tenslotte het enige A-team. Toen Harrie naar de senioren ging kwam hij in het 2^e terecht, maar speelde ook nog enkele wedstrijden in het 1^e.

Harrie ging werken bij de Mars in Veghel. Dit bedrijf had ook een voetbalafdeling, de Forrest Boys. Zij speelden KNVB en Harrie werd ook lid van die club en speelde daar wekelijks zijn wedstrijden. Soms speelde hij ook wel eens met een UDI-team, hoewel dat eigenlijk niet was toegestaan. Harrie is na 33 jaar werk bij Mars al op 55 jarige leeftijd gestopt en met vervroegd pensioen gegaan. Hij komt nog steeds graag bij UDI om daar samen met enkele broers en zussen het reilen en zeilen van de vereniging te bespreken, liefst op zijn favoriete stekje aan de bar. Natuurlijk bezoekt hij de thuiswedstrijden van ons 1^e team. Als je Harrie vraagt wat hem vooral is bijgebleven in die 70 jaar UDI verwijst Harrie naar de bestuur perikelen, welke in de jaren 60 en 70 regelmatig aan de orde waren. Vooral de aanschaf van trainingspakken met de naam DICO erop, zorgde in die tijd voor veel ophef. Ook het 100 jarig jubileum van de vereniging zal Harrie niet gauw vergeten, “wat was het toch gezellig”.

Beide jubilarissen genieten nog volop van hun clubje UDI’19. Ze zijn het erover eens dat het fijn is dat Uden met FC De Rakt en FC Uden over nog twee voetbalverenigingen beschikt. Dat zorgt voor spreiding, want de vereniging moet niet te groot worden.

We feliciteren Rinus en Harrie met hun 70 jarig jubileum bij UDI’19 en hopen dat in 2021 een moment zal komen, waarop de club hen alsnog in het zonnetje kan zetten.