Vrijwilliger in beeld: Geron Derksen

Vertel iets over jezelf

Mijn naam is Geron Derksen, ruim boven de ’60 en nog lang geen 70 (haha)en al bijna 40 jaar getrouwd met Roos. Samen hebben we 2 dochters en 1 zoon (Bernd, keeper van UDI G1).  We hebben 4 kleinkinderen, 2 jongens en 2 meiden een goede verdeling dus en een zegen om te hebben, dat houd je jong…….zeggen ze.

Voordat ik verder iets ga vertellen, toch eerst even het volgende. Ik lees altijd met heel veel interesse de bijdrage van “vrijwilliger in beeld” op de UDI-site, een prima gelegenheid om kennis te maken met allerlei facetten van het vrijwilligerswerk binnen UDI’19 en ook om de gezichten erbij te zien. Toen mijn voorganger Toon van de Cruijssen, waar ik zelf overigens nog mee gevoetbald heb op de Vliegbasis Volkel, mij benaderde om de pen over te nemen, dacht ik in 1^e instantie is dat eigenlijk iets voor mij?? Niet omdat ik dat niet leuk vind zeker niet, maar simpelweg omdat ik vind dat er bij UDI’19 heel veel vrijwilligers zijn die in mijn optiek veel meer betekenen voor de vereniging als ik. Maar daar gaat het natuurlijk niet om, het gaat erom dat elke vrijwilliger een schakel is van het geheel. Het wordt al vaak gezegd, maar ik ben er van overtuigd dat “we” het samen moeten doen wat het dan ook is, iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten en vaardigheden die van grote waarde kunnen zijn voor UDI’19. Daar is binnen UDI alle ruimte voor, maar eigenlijk ook noodzaak om daar iets mee te doen en de vereniging daarmee te helpen want het is nodig.

In 1975 ben ik bij de Koninklijke Luchtmacht gegaan, daar heb ik de officiersopleiding gevolgd en heb 6,5 jaar bij de Luchtmacht gewerkt. Nog jaren daarna heb ik gevoetbald bij KVC’67 (Vliegbasis Volkel) en ben daar uiteindelijk 35 jaar penningmeester geweest. In 1983 ben ik werkgroep leider geworden bij Het Centraal Bureau voor de Statistiek in Voorburg. 7,5 Jaar heb ik daar gewerkt, een hele interessante “cijferfabriek”. In 1990 ben ik min of meer bij toeval in de makelaardij terecht gekomen. Daar heb ik 22 jaar gewerkt en meer dan 1000 woningen verkocht, zowel bestaande bouw als nieuwbouw. In de slechte tijd (2012) ben ik gestopt in de makelaardij. In 2016 ben ik, ook weer bij toeval, begonnen met 2 nieuwe banen nl. expeditieleider bij Hak in den Bosch en daarnaast “greenkeeper” bij Fletcher Hotel de Vrije Teugel (kom eens op de koffie). Ondanks het bereiken mijn pensioengerechtigde leeftijd eind 2023, doe ik werk dit nog steeds omdat ik het nog erg leuk vind, maar ik zal daar eind dit jaar toch keuzen in gaan maken.

Hoe ben je bij de vereniging terecht gekomen? 

Daar moest ik toch heel even over nadenken. Ik ben er in feite langzaam ingeslopen. Ik ben met UDI’19 in aanraking gekomen omdat mijn zoon Bernd ging voetballen en keepen bij het G-voetbal ongeveer 17 jaar geleden. Ik was bij nagenoeg elke training en wedstrijd aanwezig om te kijken, zonder direct een specifieke taak te hebben. Ik vind het leuk om contact te maken en een praatje te maken, maar dat gaat dan ineens vanzelf. Al snel kwam ik bij UDI'19 verrassend veel bekenden tegen, hartstikke leuk. Vanzelf komen er dan ook wat hand en spant diensten rondom het G-team op je af en dat doe je dan, niet omdat het moet maar omdat het simpelweg heel erg leuk is en gewaardeerd wordt.

Wat is jouw taak als vrijwilliger bij UDI’19? 

Ik ben in 2015 begonnen als vrijwilliger bij de maandag-/vrijdagochtend ploeg, voor ongeveer 10 uurtjes per week. De vrijwilligersploeg is een enthousiaste en heel gedreven werkploeg die de meest uiteenlopende werkzaamheden verricht en ervoor zorgt dat ruim 1.700 !!!! leden hun favoriete spelletje kunnen spelen, namelijk voetballen.  Dat heb ik ongeveer 5 jaar gedaan totdat de coronatijd aanbrak in Nederland. Mijn overige werkschema veranderde toen, daarom ben ik daarmee gestopt. Maar wie weet pak ik dat weer eens op. De slogan “zonder vrijwilligers geen voetbal” klopt wat mij betreft echt!

Eind 2020 werd UDI'19 en m.n. het G-voetbal triest geconfronteerd met het overlijden van Maarten van Geelkerken. Maarten was bij het G-voetbal een geliefde trainer van de G1. Na het overlijden van Maarten heb ik, toen nog samen met Erik Verbrugge en later alleen, de training van de G1 overgenomen. Dat had ik nooit gedaan en ondanks dat ik de G-spelers erg goed kende was dat toch best wel een uitdaging, m.n. ook omdat Maarten eigenlijk onvervangbaar was. En het is niet zo makkelijk om een goede training in elkaar te zetten. Inmiddels zijn er 2 andere trainers bij de G1.  Ik ben nu leider/coach en soms ook “invaltrainer”, een dankbare taak bij een heel bijzonder, speciaal en mooi team.

Vooruitlopend op de (1^e) promotie van UDI'19 naar de 3^e divisie is er bij UDI'19 een stewardgroep opgericht. In de derde divisie was UDI'19 nl. verplicht om ook de “beveiliging” op orde te hebben en dus moesten er bij de thuiswedstrijden een aantal stewards aanwezig zijn, daar heb ik mij toen bij aangesloten en dat doe ik tot op heden nog steeds.

Ook heb ik 3 achtereenvolgende jaren meeholpen bij het weekendkamp van de UDI jeugd. Wel het hele weekend sjouwen, maar wat een genot om ook de jongere voetballertjes eens op een andere wijze bezig te zien. 2 Jaar heb ik meegedaan met de KNVB- / Intersport voetbaldagen. Je begeleidt dan de hele week samen met een ervaren trainer een team. Er worden dan allerlei (voetbal)spellen, maar ook heel fanatiek oefeningen gedaan. Speels maar zeker heel erg leerzaam, eerlijk gezegd ook voor mijzelf. Mooi om dan enkele jaren later diezelfde spelertjes in de hogere teams terug te zien, zelfs in het 1^e.

(Artikel gaat verder onder de foto')

Waarom ben je vrijwilliger bij UDI’19 geworden? 

Dat weet ik nog heel goed, dat was namelijk om een mooie speciale reden. Het was in het jaar 2015, het jaar dat het UDI-G-team 2 weken naar de Special Olympics in Los Angeles in Amerika is geweest. Wat een gebeuren!! Deze deelname werd onder regie van onze groepsleidster Carla Doeleman door UDI op een fantastische wijze ondersteund. Er werd van alles georganiseerd: Speciale trainingen, engelse les, amerikaanse omgangsvormen en eetgewoonten, teambuilding, mediatraining, kledingsessies noem het maar op. Alles werd er aan gedaan om dit unieke wereldse evenement voor de G spelers en begeleiding een onvergetelijke ervaring te maken. En dat is gelukt uniek en onvergetelijk, uiteindelijk werd het team ook nog sportploeg van het jaar in Uden. N.a.v. dit gebeuren wilde ik graag wat terug doen voor UDI, leek mij logisch. UDI was toendertijd bezig met het leggen van de nieuwe terrastegels en ik bood mij aan om “een dagje” mee te helpen. Dat werden dus (zie ook boven) 5 jaren als vrijwilliger bij de maandag-/vrijdagploeg.

Wat betekent UDI’19 voor jou? 

Eigenlijk best wel veel. Door mijn betrokkenheid bij het G-voetbal, ben ik natuurlijk al veel bij UDI. Daarnaast door bovenstaande activiteiten leer je ontzettend veel mensen kennen. Wat ik best wel uniek vind is dat ik veel bekenden van vroeger zie die eerst hun kinderen weg brengen naar de training, vervolgens zie ik dan dezelfde mensen trainer worden van hun kinderen en vervolgens groeien ze mee met het elftal van hun kinderen als deze in hogere elftallen gaan spelen. Doordat ik best wel veel mensen ken binnen allerlei geledingen, weet ik inmiddels erg goed de weg binnen UDI'19. Juist dat geeft een bijzonder gevoel. Door de vele contacten praat je natuurlijk vaak over voetbal, maar zeker ook over allerlei andere onderwerpen. Uiteraard volg ik ook UDI-1, de meeste thuiswedstrijden als steward maar zeker ook als supporter ben ik aanwezig en als het even kan ook bij de uitwedstrijden. Mede door mijn zoon Bernd keeper G1, is er met enkele spelers en begeleiding van UDI 1 best wel een bijzondere band ontstaan. Fijn dat de prestaties van het 1e momenteel erg goed zijn. 

Wat vind je van de vereniging?

Veel over de vereniging heb ik al gezegd in mijn overige verhaal. Ondanks het enorme aantal leden vind ik UDI een “warme” vereniging, waar naast het voetbal veel georganiseerd wordt (o.a. ook in kantine) maar je moet soms zelf wel je weg zoeken en vinden. Maar als dat ook maar een beetje lukt, dan komt de rest van zelf……………. Er zijn voor mij m.n. 3 gebeurtenissen geweest die toch heel sterk het familie gevoel gaven (Ajax – UDI’19 heb ik helaas gemist…). Dat zijn ten 1e in 2015 de deelname van het G-team aan de Special Olympics in Los Angeles, vervolgens het 100 jarig bestaan in 2019 en vorig jaar met de bus naar de bekerfinale van UDI 1 op Hemelvaartsdag in Bekkerveld. Met z’n allen samen 1 doel, mooi om mee te maken!!

Wil je nog iets kwijt aan de leden en mede-vrijwilligers van UDI’19? 

Ja! Het lijkt vaak allemaal zo normaal en vanzelfsprekend, je wandelt de toegangspoort van het complex binnen trekt je voetbalschoenen aan en voetballen maar. Maar zo simpel is het natuurlijk niet. UDI is een “bedrijf” waar financieel, materieel maar ook emotioneel ontzettend veel in omgaat en gebeurt. Een hele kunst om dat voor elkaar te krijgen. Dan is het makkelijk om mee te hobbelen, daar is op zich ook niks mis mee. Het is moeilijk om het iedereen naar de zin te maken, maar ik merk dat er alles aan gedaan wordt om dat toch te proberen. Kritiek hebben is makkelijk, maar realiseer je dat het een hele toer is om dag in dag uit alles goed voor elkaar te hebben. En is er kritiek, probeer dan bij te dragen aan een oplossing. Chapeau voor de vrijwilligers en medewerkers binnen alle geledingen! En leden kijk eens goed om je heen er is vast wel iets waar je een bijdrage kunt leveren, er is zat te doen en bovendien is het nog leuk ook! Schroom niet maar doe het gewoon. Een bijdrage leveren kan overigens ook zijn om je waardering te laten merken. Dat kan ook door zuinig te zijn op de materialen of gewoon de kleedkamer netjes achter laten. 

Welke vrijwilliger wil jij vragen om zichzelf voor te stellen en waarom? 

Ik geef de pen graag door aan Jeanette Koedood. Ik ken Jeanette al lang en zie Jeanette heel erg vaak bij UDI'19. Ik ben er van overtuigd dat zij best wat leuks over zichzelf en UDI'19 kan vertellen!